شیرین عبادی
شیرین عبادی نویسنده، وکیل و اولین قاضی زن و رییس دادگاه در ایران است که از سال ۲۰۰۹ در لندن در تبعید زندگی می‌کند. عبادی در سال ۲۰۰۳ میلادی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
پروفسور عبادی تا سال ۱۹۸۰ در ایران قاضی بود و پس از انقلاب اسلامی به علت زن بودن از قضاوت کنار گذاشته شد. در سال ۱۹۹۴، همراه با چند نفر از فعالین اجتماعی، انجمن حمایت از حقوق کودک را تأسیس کرد و تا سال ١٩٩٩ ریاست آن را بر عهده داشت. در سال ۲۰۰۲، او همراه با چهار وکیل دادگستری، کانون مدافعان حقوق بشر (DHRC) را برای کمک به کسانی که در جهت ترویج دموکراسی تلاش می کنند، تأسیس کرد و تا زمان حاضر نیز ریاست آن را بر عهده دارد. او پس از دریافت جایزه نوبل قسمت اعظم از پول جایزه را برای حمایت از DHRC استفاده کرد. در سال ۲۰۰۸، دولت ایران DHRC را با یورش به دفتر کانون که تا آن زمان ۳۰ وکیل در آن مشغول به کار در پرونده‌ها بودند، تعطیل کرد. اما شیرین فعالیت‌های خود را ادامه داد و در سال ۲۰۰۹ تحت تعقیب قرار گرفت. همه اموال او حتی دفتری که برای کانون مدافعان حقوق بشر خریداری کرده بود و منزل شخصی و دفتر وکالت او همه مصادره شد و او به خارج از ایران مهاجرت کرد و اکنون در لندن بسر می‌برد.